Het mooie van verkiezingstijd is dat de altijd zo ernstige blik van politici ineens weer verandert in een grote grijns, dat politici iets gaan doen waar ze eigenlijk alleen bij de jehova’s getuigen echt goed in zijn en dat de beloftes je weer om de oren vliegen. Eigenlijk is de aanblik van al die fanatieke politici niet eens het meest interessante, maar is het vooral het schijnbare effect dat ze op mensen hebben. De discussieprogramma’s waarin politici uitgenodigd worden, geeft ze een kans om hun goed in elkaar gedraaide campagnescript toe te lichten en hun bedrevenheid in professioneel draaien en konkelen te tonen. Het is simpelweg topsport wat ze doen. Als je topsporter wilt worden, is het handig om jong te beginnen en heel veel kilometers te maken. Max Verstappen is een zoon van ouders met race ervaring. Het scheelt als het al een beetje in je DNA zit. De vader van Sven Kramer was vroeger ook een professioneel schaatser. Politici moeten in staat zijn om iets wat slecht is geweest met woorden om te buigen naar iets positiefs. Het is handig als dat in je genen zit. Dus als je bijvoorbeeld miljarden bezuinigd hebt, zeg je dat je het goed gedaan hebt en dat het nu beter gaat met de economie. Als je miljarden weggetrokken hebt uit de zorg, beloof je nu ineens 2 miljard extra voor ouderenzorg. Het CPB (Centraal Plan Bureau) is er voor de cijfers. Waar het bij de vorige verkiezingen nog allemaal slecht ging en we moesten kiezen op de partij die Nederland het beste uit de ellende kon trekken, gaat het bij de huidige verkiezingen allemaal ineens een stuk beter. Je kan dat verhaal van de broekriem natuurlijk niet nog een 2e ronde verkopen. Politici moeten dus vooral goede acteurs zijn. Zij spelen een rol en ze spelen hun interesse in mensen, met maar 1 doel: het winnen van het recht om 4 jaar lang alles te doen met volk en vaderland waar ze zin in hebben, zonder dat u er ook maar enige invloed op heeft.

Je krijgt vaak te horen dat wanneer je niet stemt, je ook niet mag klagen of ‘geen recht van spreken’ hebt. Maar hoe bizar is het eigenlijk dat het enige recht van spreken bestaat uit het kiezen tussen politieke partijen waarvan je weet dat ze alleen maar valse beloftes doen om je stem te winnen. Dat doen ze allemaal, stuk voor stuk, verkiezing na verkiezing. Hoe vaak moet er nog een referendum genegeerd worden om te weten dat politici compleet onbetrouwbaar zijn. Hoeveel ministers moeten er ontslagen worden of ontslag nemen als gevolg van een bonnetje en een deal met een drugsbaasje. Het volk wordt zoet gehouden met een hele hoop theater ter afleiding van de monsterlijke besluiten die links en rechts aan de lopende band doorgedrukt worden. Het voordeel van verkiezingen is dat je het kan gebruiken om stoom van de ketel te laten ontsnappen qua frustratie in de maatschappij. Je kan de zittende ploeg politici lekker de laan uitsturen. Laat het volk maar flink boos worden en geef ze een paar nieuwe sterren om hun hoop op te vestigen. Die frustratie zorgt voor een verschuiving naar andere partijen en politici die het allemaal helemaal anders gaan doen. De oude ploeg kan dan lekker naar de achtergrond verdwijnen en gaan zakkenvullen in hun post-politieke carrière. Ook dat hebben we al honderden keren gezien, maar we blijven toch maar stemmen, want wat kun je verder immers doen?

We kunnen het hele lijstje van politici afgaan en allerlei analyses maken. Dat ga ik hier niet doen. Ik zou een analyse kunnen geven van Jesse Klaver, zijn verdraaide voorgeschiedenis, zijn Amerikaanse stijl en kopieergedrag van de Obama-methode, zoals Arjen Lubach dat presenteert. Ik kan wat vertellen over de CV van Jeroen Dijsselbloem en ik kan de miljarden diefstal van kabinet Rutte 2 benoemen, maar dat weet u allemaal allang. De afrekening voor de zittende roversploeg resulteert onherroepelijk in meer stemmen voor een nieuwe roversploeg. Soms blijft een clubje nog een volgende kabinetsperiode zitten, omdat het volk vindt dat het allemaal best goed gaat, maar die kans is na de afgelopen jaren van bezuinigingen en de toenemende discussie over de vluchtelingenproblematiek, vrij klein.

De essentiële vraag die je jezelf zou moeten stellen is of de democratie waarin we denken te leven, wel echt een democratie is. Heeft het uitbrengen van een stem op mensen die een verkiezingsprogramma opstellen en vervolgens het grootste deel daarvan overboord gooien om het tijdens de regeringsperiode compleet anders te doen dan beloofd, nog wel enig nut? Gaan we er vanuit dat politici echt oprecht hun vak beoefenen en het beste met het volk voorhebben, dan zou het misschien zo kunnen zijn dat in een kabinet van compromissen tussen de verschillende verkiezingsprogramma’s een klein deel gerealiseerd wordt van wat u beloofd is. Vermoedelijk berust het gros van de bevolking in het feit dat politici liegen en na de verkiezingen altijd hun beloftes niet nakomen, zolang het maar goed blijft gaan met de algehele economische status. “We blijven tenslotte een van de rijkste landen ter wereld”, zo zal de gedachte zijn. Maar wat die rijkdom voor de meeste mensen in de praktijk inhoudt, is dat velen hun rekeningen niet kunnen betalen of nauwelijks rond kunnen komen. Een kleine toplaag wordt steeds rijker en een redelijke middenklasse kan nog steeds een vakantie betalen. Het leed zit aan de onderkant, maar wie maakt zich daar nu druk om zolang hij zelf nog het hoofd boven water kan houden. De kracht van de politiek en de media die hun boodschap mogen lanceren, is dat er voor ieder sentiment en voor ieder smaakje een vangnet is. Verkiezingen dienen eigenlijk vooral om mensen de illusie te geven dat hun frustraties, verwachtingen of wensen gehoord worden. Verkiezingen dienen dus vooral als ventiel op een stoomketel. Onderstaand interview van James Corbett met Larken Rose geeft een interessante analyse.

Filmpje Larken Rose

In meerdere artikelen onderbouwde ik waarom in Europa een vergelijkbaar script als in Amerika afgewikkeld lijkt te worden. Samengevat stel ik daarin dat er een verschuiving naar rechtspopulisme op zal treden. Die rechtspopulisten willen decentralisatie van de macht, meer nationaal belang verdedigen en de grenzen dicht. Ook zie je dat ze de mainstream media aanvallen en gelijktijdig zie je de gevestigde media inzetten op het begrip ‘nepnieuws‘. Het master script is vermoedelijk dat na de winst van die rechtspopulisten er even een periode van drastische veranderingen gaat komen om vervolgens het schip te doen kapseizen. Op die manier wordt definitief afgerekend met een kritische onderstroom (die even bovenstroom mocht worden) van mensen die tegen globalisering en centralisering van de macht zijn. Ook wordt de kritiek op de gevestigde media definitief de nek omgedraaid en zal er een George Orwell achtig ‘ministerie van waarheid’ censuurtijdperk aanbreken. Zo’n stellingname suggereert dat er een krachtveld achter de schermen zit dat invloed heeft op verschuivingen in de politiek en feitelijk uitslagen van verkiezingen kan sturen. Het suggereert tevens dat dit krachtveld vooraf weet wat de richting is en daar ook op kan sturen. Feitelijk suggereert het tevens dat stemgedrag en verkiezingsuitslagen beïnvloed kunnen worden. Nog een stap verder impliceert dat dus dat de keuze of overtuiging van mensen maakbaar is. Dat is eigenlijk een stelling die veronderstelt dat heel veel mensen maar zwakke schaapjes zijn die geen eigen mening kunnen vormen en heel erg beïnvloedbaar zijn. En dat gezegd hebbende, zal u denken dat dit in uw geval toch echt wel anders is. U heeft waarschijnlijk wel een onafhankelijk gevormde mening en heeft ook echt wel oog voor de manipulatietechnieken van bijvoorbeeld de media.

David Icke legt in onderstaande video uit hoe ons idee van het hebben van een mening of onze gedachte over een overtuiging, onbewust meer onderhevig is aan beïnvloedingstechnieken dan we ons durven of kunnen beseffen. In meerdere artikelen heb ik zelf al gewezen op de inzet van partijen als Strategic Communication Laboratories (SCL Group) in de Britse verkiezingen. Dit bedrijf wordt ingezet bij onder meer verkiezingen als die in de VS en heeft als credo’s op haar website dingen staan als [citaat] Al meer dan 25 jaar werkend in de voorhoede van gedragsveranderingscommunicatie, is SCL uitgegroeid tot een multidisciplinaire groep van gedragsonderzoek en communicatiebureaus. SCL is een wereldwijde verkiezingsagentschap bedreven in het toepassen van gedragsmodellering- en microtargetingsoplossingen voor politieke campagnes. En dat is dan nog maar een van de vele armen van de octopus die ingezet worden om de mening en keuze van het volk te beïnvloeden. De kunst van beïnvloedingstechnieken is namelijk dat u denkt dat u uw mening en/of keuzes volledig zelfstandig maakt, zonder zich bewust te zijn van allerlei beïnvloedingsmethoden. De media spelen hierin een belangrijke rol. Zij zijn als het ware de NLP programmeur die met een breed arsenaal aan technieken uw bewuste denkprocessen weten te passeren en uw onderbewustzijn weten te programmeren. Een goed voorbeeld van hoe iemand denkt zijn eigen keuze te maken, maar binnen slechts één gesprek van enkele minuten een compleet andere keuze maakt (zonder zich dit zelf te beseffen), wordt getoond door Derren Brown in dit filmpje (kijken!). Televisiepresentatoren als Jeroen Pauw, Matthijs van Nieuwkerk, Twan Huys en anderen zijn gedreven NLP specialisten die u op vergelijkbare wijze via de televisie mee weten te voeren, onbewuste ankers plaatsen en uw waarheidsbeeld herprogrammeren. Ook allerlei andere onbewuste programmering speelt hierin een belangrijke rol, zoals getoond wordt in een voorbeeld van diezelfde Derren Brown in dit filmpje waarin reclamemakers zelf vatbaar blijken te zijn voor hun eigen methodes. Ondertussen kunnen bedrijven als Facebook en Google uw reactie op bepaalde media-expressies meten. Zij kunnen al uw gesprekken, emails of chats (geautomatiseerd) aftappen en analyseren. Dergelijke data is weer eenvoudig op te kopen door partijen als bovengenoemde SCL Group. Ook technieken als ‘gevoeligheid voor groepsdruk’ en zelfcensuur behoren tot het arsenaal.

Filmpje David Icke

Maar wacht eens even! Als technieken als zojuist omschreven daadwerkelijk van zulke grote invloed zouden zijn, zou een eventuele sinistere elitaire groep (zoals die zou bestaan volgens “complotdenkers”) er toch makkelijk voor gezorgd kunnen hebben dat mensen tegen een Brexit stemmen, dat Hillary Clinton gewoon had gewonnen en dat alle ‘anti EU’- of populistische partijen in Europa simpelweg verliezen? Als deze sinistere groep dan al zou bestaan, zouden ze mensen toch makkelijk zo ver kunnen krijgen om de EU bij elkaar te houden en een populist als Trump buiten spel te zetten? Ja, dat zou dan waarschijnlijk zeer goed mogelijk zijn. Maar mensen zijn de laatste jaren erg langs de officiële bronnen heen gaan kijken en een eigen mening gaan vormen. Mensen zijn de mainstream media steeds meer gaan negeren, waardoor de beïnvloedingsstrategieën in hun kracht afgenomen zijn. Veel belangrijker is het echter om te zien dat juist die stem voor populistische stromingen als de Brexit, Trump, Wilders en Le Pen, erg onderhevig is aan deze sturing. Soms is dat wat u hoort of ziet niet datgene wat als onbewuste boodschap blijft hangen. Als ik zeg: “Denk niet aan een zwarte kat“, denkt u dus juist aan een zwarte kat. Het heeft er alle schijn van de stem op populistische partijen aan deze onbewuste programmering- en sturingsprincipes onderhevig is. Kortom, ook al lijkt het alsof al het media-geweld ingezet wordt op anti-Trump, anti-Brexit, anti-Wilders en dus anti-rechtspopulisme, is het omgekeerde effect misschien wel juist het gewenste resultaat. Ja, ik begrijp dat dit u mogelijk verwart! Waarom wil je (als sinistere elitaire groep) iets stimuleren of verkiezingen laten winnen, als je dit eigenlijk niet wilt? Welnu, dat heeft met een wetmatigheid te maken; de wetmatigheid van ‘Problem, Reaction, Solution‘. Het is de bedoeling dat het rechtspopulisme in zowel de VS als Europa wint, om vervolgens de economie in te laten storten onder leiding van deze politieke stroming. Weet u wat dan het effect is? U raadt het al: “Dat mag nooit meer gebeuren!” Dan is als het ware definitief afgerekend met elk onderhuids sentiment dat centralisering en globalisering slecht is. Dan is namelijk het zelfgeschapen bewijs gecreëerd dat al die afscheidingsneiging onder dat rechtspopulisme desastreus is. Dan kan dus definitief gewerkt worden aan een wereldregering, terwijl het volk besluit te zwijgen, omdat het gezien heeft dat nationalisme en protectionisme niet werkt. Slim toch!?

“Maar dat betekent dus dat er een sinistere groep zou bestaan die de economie kan maken en breken, verkiezingsuitslagen kan beïnvloeden en er ook nog eens voor kan zorgen dat er een crisis komt?“, hoor ik u denken terwijl u het woord ‘complotdenker’ alvast klaar heeft staan in uw hoofd. Als we dan gewoon even kijken naar de invloed van de Federal Reserve (FED; de Amerikaanse centrale bank) en we zien dat haar president Janet Yalen de rente voor 2019 tot 3% wil verhogen, dan is dat al 1 voorbeeld van hoe je een economische val in de VS kunt realiseren. Datzelfde kan de ECB in Europa gaan doen. Renteverhogingen brengen op termijn huizenkopers met een kortlopende lage hypotheekrente in de problemen en daarnaast haal je de stimulus van lage rentes op ondernemingsleningen weg uit de economie. Een vergelijkbare beweging kunnen we in Europa ook gaan verwachten. De institutionele beleggers staan klaar om alle huizen van particulieren op te kopen met geld dat (in het geval van Europa) door de ECB bijgedrukt is, waardoor zij woekerwinsten op staatsobligaties konden maken. Ja, je zou kunnen zeggen dat het een complotgedachte is dat diegene die de geldstromen beheersen de macht in handen hebben, maar je zou ook gewoon eens het stigma ‘complot’ af kunnen werpen en zien wat er gebeurt. De voorspelling hier gemaakt is dus dat er bewust aangestuurd is (bij de Brexit en bij de overwinning van Trump) en aangestuurd wordt (in Europa) op een overwinning van rechtspopulisme, om daarna de economie te doen crashen, zodat de weerstand tegen centralisering van de macht definitief de nek omgedraaid wordt.

Pas als u er van overtuigd raakt dat er een soort ‘hidden hand’ zit achter de politieke arena die u entertaint met de illusie van keuze, gaat u doorzien dat stemmen geen enkel effect heeft op de koers van uw land of van de wereld. Echte verandering wordt gerealiseerd op een heel ander niveau. Maar daarvoor zou je eerst tot de vraag kunnen komen wat er eigenlijk mis is met centralisering van de macht en wie of wat deze ‘hidden hand’ dan eigenlijk is. Bekijkt u onderstaand filmpje eens aandachtig. Neem er de tijd voor. (Lees verder onder het filmpje)

“Wat is er mis met centralisering van de macht of bijvoorbeeld het idee van een centrale wereldregering?” Soms wordt aan die vraag nog iets toegevoegd als: “Er zijn toch ook veel simpele mensen die nu eenmaal leiding nodig hebben en het is toch handig als je wereldwijd steeds meer dezelfde regels krijgt?” In principe plausibele vragen, zou je zeggen. Dat er veel mensen zijn die niet verder kijken dan hun neus lang is of dat er mensen zijn die “wat simpel” zijn, is misschien wel duidelijk. Er zullen echter ongetwijfeld ook mensen zijn die zeer intelligent zijn en een uitermate goede opleiding hebben, die mensen met een afwijkende mening het liefst betitelen als ‘complotdenkers’. Onder verschillende categorieën mensen van verschillende intelligentie en allure zullen er waarschijnlijk velen zijn die alleen maar voordeel zien in centralisering van macht, voldoende regels, orde en structuur. Tenslotte heb je met een groeiende wereldbevolking nu eenmaal een goed werkend systeem van regels en afspraken nodig. En nu de wereldbevolking alsmaar verder groeit en ook het milieu wereldwijd bedreigd wordt (zo zal de algemene consensus zijn) en er in vele landen oorlogsdreiging of oorlog is, is het idee van een wereldregering misschien zo gek nog niet.

En weet je wat? Ik kan deze gedachte heel goed begrijpen! Wat is er ook mis met het idee? Zou het bovendien in het omgekeerde geval niet een utopie zijn te stellen dat decentralisering van macht verbetering op zou kunnen leveren? Welnu, als we uitgaan van de huidige mentale een geestelijke ontwikkeling van de mensheid en de maatschappij, zou dat inderdaad een behoorlijke utopie zijn. Stel je eens voor zeg dat we bepaalde regels af zouden gaan schaffen of dat een dorp of stad weer zijn eigen groente en fruit zou moeten gaan verbouwen. Nee, kom op zeg, centralisering is handig en goed. Het is nu eenmaal handig om allemaal dezelfde wetten en regels te hebben, zodat iedereen weet wat wel en niet kan of mag. En als je dat op Europees niveau of zelfs wereldwijd regelt, dan weet iedereen waar hij aan toe is. Toch?

De eerlijkheid gebied te zeggen dat dit inderdaad allemaal vrij plausibel klinkt en er zijn ongetwijfeld honderden redenen te noemen waarom centralisering en globalisering goed zou zijn. Echter zijn er ook meerdere redenen te noemen waarom er iets mis is met het idee. Daarvoor is het niet alleen verstandig om eens te kijken naar de vraag bij wie de macht ligt en wat voor soort mensen dit zijn, maar ook naar de geheimen en symboliek waarin zij zich hullen. En ook daarvan zou je kunnen zeggen: “Ja, maar op zo’n hoog niveau mogen er ook best wat geheimen zijn. Het is nogal wat waar ze verantwoordelijk voor zijn. En als deze mensen zo nu en dan psychopathische trekjes lijken te hebben is dat misschien ook wel een eigenschap die noodzakelijk is op zo’n positie.” Nog steeds ga ik met de redenatie mee en klinkt het allemaal prima.

Gaan we het verhaal echter vanuit een compleet ander perspectief zien, dan kan misschien een beetje duidelijk worden waarom het allemaal minder rooskleurig is dan het lijkt. Voor een beetje begrip van dit artikel raad ik aan de film Lucy eens te bekijken. Hoewel de film uitgaat van het verder benutten van onze hersencapaciteit, geeft het een mooie illustratie van de werkelijke capaciteit van de mens. Echter wordt dit dan nog wel beschouwd binnen de matrix-realiteit (zoals ik die pleeg te noemen). Maar dat laatste gaat een gemiddelde nieuwe lezer van deze site wellicht al te ver. Laten we dan eens beginnen de vraag te stellen hoe onze maatschappij is opgebouwd en welk deel van onze hersenen domineert in het reilen en zeilen van de maatschappij. In principe kunnen we met een gerust hart stellen dat onze maatschappij voldoet aan de regels en structuur die passen bij onze linkerhersenhelft-denkpatronen. Ook dit zal door velen als een logische en noodzakelijke ordening worden gezien. Maar wat nu als de mens veel meer is dan structuur, orde en logica? Wat nu als de mens niet alleen veel meer in zijn mars heeft, maar ook geen leiding, aansturing of regels nodig heeft? “Ach, nee joh, hou op met je wilde fantasieën, dan wordt het een zootje op de wereld.” Wat nu als de hele maatschappij gebaseerd is op een destructief piramidemodel dat steeds verder uitputting van mens, milieu, energie (en noem maar op) met zich mee brengt? Is wat wij vooruitgang noemen wel daadwerkelijk vooruitgang?

Op die laatste vraag hoor ik al onmiddellijk een stortvloed aan argumenten opkomen: “Nou, de ontwikkelingen op het gebied van technologie hebben ons computers, internet, auto’s, betere medische zorg en een hogere welvaartstand gegeven en daarnaast wordt de mens gemiddeld veel ouder.” Dus dat is vooruitgang? Heeft het de mensheid dichter bij zijn diepste wezen gebracht of zijn we daarvan juist verder verwijderd? “Ach, hou toch op Vrijland, dat doet er toch allemaal niet toe. Het gaat er toch om dat we erop vooruitgaan, goed en welvarend oud kunnen worden en een lekker leven kunnen leiden!” Maar wat heeft dat je gebracht als je bijna honderd bent en je kan nog nauwelijks een hap door je keel krijgen en weet dat je binnenkort dood gaat? Zijn al die goede herinneringen dan niet slechts herinneringen in de tijd, die je je graf niet mee in kunt nemen? Is bezit dan nog van waarde? Is wat je allemaal gedaan en bereikt hebt dan nog van waarde? Is het niet eens zinvol om over de vraag na te denken ‘wie wij in essentie zijn’ en ‘wat de zin van het leven en alle welvaart of technologische ontwikkeling is’? Wie is de mens en wat is het waard om structuur, luxe, welvaart, technologie, regels, en ‘you name it’ te hebben? Denk eens terug aan het laatste leuke feestje dat je had. Is het niet inmiddels niets meer dan een herinnering? Is niet alles in het leven uiteindelijk slechts een herinnering? Vraag je eens af wie je werkelijk bent en wat je hier doet.

Als je je gaat beseffen wie je in diepste wezen bent, gaan alle begrippen als ‘maatschappij’, ‘economie’, ‘technologie’ en ‘welvaart’ een andere betekenis krijgen. Dan ga je inzien dat ze opgebouwd zijn volgens een machtsstructuur en een piramidemodel bedoeld om de mensheid machteloos en afhankelijk te houden van een systeem en dat dat systeem juist zo is ontstaan vanwege de wil om de mensheid in die afhankelijkheid te drukken en te houden. Dat systeem is inmiddels zo groot en alles omvattend geworden dat het inderdaad lijkt alsof het niet anders meer kan en dat het zelfs goed is dat de macht zich verder centraliseert. Maar dat is juist zo omdat het systeem zich zo gevestigd heeft en van wieg tot graf opdringt dat het inderdaad lijkt niet anders meer te kunnen. Kijken we naar de werkelijke essentie van wie we zijn, namelijk ‘bezield’ of ‘ziel’, dan ontdek je dat die ‘rat race’ van wieg tot graf je eigenlijk bij je ware essentie vandaan houdt. “Ja, je kan mooi lullen, maar we leven nu eenmaal in de maatschappij en daar moet ik het toch echt mee doen.” Ja, maar sta eens even stil bij hoeveel mensen niet depressief of ongelukkig zijn binnen die maatschappij. Er zijn er ook genoeg die wel gelukkig zijn en met volle teugen genieten, maar in beide gevallen staan de meeste mensen niet in contact met de werkelijke essentie van wie we zijn. Dat besef komt misschien pas als we oud worden en de dood in de ogen kijken, maar voor velen zelfs dan wellicht nog niet. De essentie van wie we werkelijk zijn bewust gaan ervaren is een kunst op zich, maar als je dat gaat zien, zie je ook dat ‘de maatschappij’ zoals die nu draait je bij je essentie vandaan houdt.

Dat jij niet je lichaam, je gedachten en je ervaringen in de maatschappij bent, is een idee wat je misschien niet zo snel zult omarmen. De maatschappij is zo opgebouwd dat je een chronologische realiteit beleeft. Tijd is net zo’n illusie als je hele maatschappelijke beleving in deze wereld. Je hele lichamelijke ervaring is niets anders dan een beleving van je ziel binnen deze matrix. Ik noemde het eerder de Saturnus-matrix, omdat er een elitaire groep bestaat die laat zien dat ze de planeet Saturnus vereren. Zij zitten aan de top van de piramide waarmee de maatschappelijke structuur is opgebouwd. Zij zijn er bij gebaat dat jij niet beseft wie je in essentie bent en dus houden ze je van wieg tot graf zoet met maatschappelijke, economische, welvaart en andersoortige belevingen. Geef het volk brood en spelen en houdt ze kort met continue dreiging van angst. Alles in de maatschappij is door deze groep ingericht om je bij je werkelijke essentie vandaan te houden. Zelfs religie is bedoeld om je bij je werkelijke capaciteit vandaan te houden en je op basis van angst en ‘vooruitzicht op redding door een hogere macht‘ hoop te geven. In werkelijkheid ben jij in essentie niet je lichaam, maar is je lichaam een soort bio-avatar die bezield is en ben jij in feite je ziel. Je ziel beleeft een stukje leven binnen deze realiteit of illusie (hoe je het ook noemen wilt). Je werkelijke essentie ligt buiten deze illusie en is verbonden met de goddelijke bron.

Dus op de vraag ‘Wat is er mis met het idee van centralisering van de macht?‘ is het antwoord eenvoudig. In diepste wezen is alle externe macht (en in feite de gehele maatschappij) bedoeld om jou bij je bewustzijn en je werkelijke essentie vandaan te houden. Deze matrix-realiteit wordt gerund door een groep die er op uit is jouw bewustzijn te onderdrukken. Lees daarover meer in dit artikel. Door bewust te worden van wie we zijn, kunnen we weer in contact komen met de essentie van ons bestaan, namelijk met onze ziel. We zijn geen machteloze wezens die leiding of een overkill aan wetten en regels nodig hebben. Echter door de ‘dumbing down of humanity’ of ‘programmering vanaf de wieg’ (zie bovenstaand filmpje van David Icke), zijn veel mensen dit besef kwijt geraakt. Pas als je je gaat beseffen dat je feitelijk ‘oneindig bewustzijn’ bent; ‘een ziel in connectie met de goddelijke bron die slechts een mensbeleving ervaart‘, ga je de wereld op een andere manier beschouwen. Stemmen op een politieke partij staat synoniem voor legitimiteit geven aan een systeem dat je bij je essentie vandaan houdt. Stemmen op een politieke partij is ‘ja’ zeggen tegen een systeem dat in de kern niet deugt. Verandering realiseren begint door daadwerkelijk zelf andere input aan dat systeem te geven, zodat het kan transformeren.

Bron: http://www.beyondthematrix.nl/nieuws-analyses/waarom-u-niet-zou-moeten-gaan-stemmen/