Hoe wordt geld gecreëerd?
Onderstaande tekst legt het heel goed uit. Die tekst hebben we dan ook rechtstreeks overgenomen van de website onsgeld.nu
“De creatie van digitaal geld is eigenlijk zeer eenvoudig. Het werkt als volgt: op het moment dat een debiteur (u, een andere particulier, bedrijf of land) geld wil lenen bezoekt hij een crediteur (een bank). De bank beoordeelt of de debiteur het geld terug kan betalen door te bekijken of de debiteur eigendom en, of toekomstige kasstromen heeft en wat de macro-economische omstandigheden zijn. Indien het oordeel positief is, tekent de debiteur een contract en voert de bank een boekhoudpost in een computersysteem in. Beide kanten van de bankbalans worden verhoogd; aan de activa zijde komt een krediet te staan, aan de passiva zijde een deposito. Geld staat hiermee gelijk aan bankschuld. Op het moment dat de debiteur zijn deposito uitgeeft, is er nieuw geld in omloop. Simpelweg de getallen op een toetsenbord indrukken is dus voldoende om digitaal geld op een rekening te zetten.
Private banken kunnen dus geld creëren door het boekhoudkundige proces wat ze gebruiken wanneer ze geld uitlenen. De getallen die je ziet wanneer je het saldo op je rekening bekijkt zijn eigenlijk gewoon boekingen in het computersysteem van de bank. Deze nummers zijn een aansprakelijkheid of een schuldbekentenis van de bank aan jou. Door het gebruik van je bankpas of internetbankieren, kun je deze schuldbekentenissen op dezelfde manier gebruiken als fysiek geld. Hierdoor is het digitale geld van private banken een perfect substituut voor het fysieke geld van de centrale bank.”
Wat is de betekenis van rente – en waarom is rente een probleem?
Bij het scheppen van geld wordt de rente niet mee-gecreëerd. Het geld dat gecreëerd is, betreft alleen de hoofdsom, de lening zelf. Als de rente niet mee gecreëerd wordt, waar wordt die dan van betaald? Uit leningen die andere mensen afsluiten.
Dus; op het moment dat iemand anders geld leent, ontstaat er ruimte (tijdelijk!) om rente te betalen. Maar daarvoor zal dus de hoeveelheid geld die banken uitlenen, elk jaar moeten groeien. En dat gebeurt niet. Dat is wezenlijk de oorzaak ervan dat in tijden van “crisis” mensen en bedrijven hun aflossingen en hun rente niet kunnen betalen, omdat hun inkomen dat niet toelaat.
Stoelendans
Het feit dat de rente niet mee-gecreëerd wordt, zorgt ervoor dat de verhouding tussen schuld en geld in omloop steeds schever wordt.
Dit is de kern van inflatie; de stijging van de schuldhoeveelheid is groter dan de stijging van de productiviteit (dat kan immers niet anders); dus er is prijsstijging. Dit is het best zichtbaar op de huizenmarkt en op de aandelenbeurzen.
De geldcreatie is een stoelendans: de stoelendans om de rente. Er is steeds minder geld in omloop (“stoelen”) ten opzichte van de terug te betalen schulden.
Het “systeem” rente is dus in zichzelf onhoudbaar; de te betalen rente loopt zodanig op dat we nu al weten dat we die nooit terug kunnen betalen.
Wat is er tijdens de G20 (november 2014 ) veranderd in de positie van spaarder?
Tekst van Ad Broere (http://adbroere.nl)
“Als er weer een bankencrisis uitbreekt – zeer waarschijnlijk – dan kan al het geld – inclusief jouw spaargeld – dat is ‘toevertrouwd’ aan de bank, gebruikt worden voor een zogenoemde ‘bail-in’, een duur woord voor ‘dan kan het worden ingepikt’. En als jij nog steeds denkt dat jouw geld wordt beschermd door de depositogarantie: droom lekker verder.
Tijdens de meest recente G-20 vergadering van midden november 2014 hebben de lidstaten besloten dat jouw spaargeld eigendom is van de bank als die bank in moeilijkheden komt.
Dit betekent, dat de bank jouw geld gaat gebruiken om de schuldeisers te betalen. De schuldeisers? Ja, je leest het goed, de schuldeisers. Er zijn dus schuldeisers en daar behoor jij niet toe met je spaargeld. Wie zijn die schuldeisers? Driemaal raden… De nieuwe regelgeving zal jouw positie van spaarder wijzigen in die van investeerder in de bank… Dus je wordt precies zo behandeld als een belegger op de beurs, die weet dat hij risico loopt op verlies als hij zijn geld op de beurs belegt.
De regels zijn compleet veranderd!
Sparen was altijd verbonden met zekerheid, sparen voor een eigen huis, sparen voor de oude dag… Vergeet het dus maar, sparen zal nooit meer zijn wat het is geweest.”
De betekenis van het (niet-)democratische gehalte van de mondiale financiële instellingen voor het geldstelsel
Hoe wordt de macht uitgeoefend? Welke instituten worden hiervoor gebruikt? Om de belangrijkste te noemen: het IMF (Internationaal Monetair Fonds), de FED (de Amerikaanse centrale bank), de ECB (Europese Centrale Bank). En de belangrijkste: een instituut dat weinig mensen kennen, maar dat in wezen het hoofd-clubgebouw is van de eigenaren van de wereld: de Bank for International Settlements in Basel. We gaan niet zozeer in op hun specifieke rollen; wat wel belangrijk is, is dat dit instituten zijn die op monetair gebied ALLES bepalen. Dus, wezenlijk, op ELK gebied.
En waarin de overheid niets te zeggen heeft…
Het democratisch gehalte van die instituten
Wat is het democratisch gehalte van deze instituten? Het zijn private instellingen, biljonairsclubs – biljonairs: dat wil zeggen: de eigenaren ervan. De besturen ervan worden niet democratisch gekozen; ze staan onder geen enkel democratisch toezicht; ze genieten juridische immuniteit, de notulen van vergaderingen zijn geheim; de lokale politie heeft geen toegang tot en gezag binnen de gebouwen van deze instellingen. Ze staan op eigen grond. Vergelijkbaar met Vaticaanstad, wat een zelfstandige staat is.
Over contant geld
“Betalen met contant geld is anoniem.” Dat was voeger zo, inderdaad. Zolang als er “flappentappers” zijn, worden de uitgegeven bankbiljetten gelinkt aan jouw pas. En op het moment dat ze bij de bank gestort worden, weer. Wat er in de tussentijd mee gebeurt, was tot voor een aantal jaren niet zichtbaar. Echter, sinds enige jaren zijn alle eurobiljetten voorzien van RFID chips. Dus je kunt nu letterlijk gevolgd worden door de euro’s in je broekzak: overal waar een RFID scanner staat, wordt het signaal opgepikt. Dat betekent dat betalen met contant geld in ieder geval veel minder anoniem is dan zeg een 10 of 15 jaar geleden. In theorie kan het net zoveel informatie opleveren als betalen met je smartphone of pin(loze)pas.
Je kunt het zelf testen: stop een briefje van 5 in de magnetron, halve minuut op vol vermogen, en er zit een gat op de plek waar de RFID chip zat. Want die is gesmolten en verbrand.
“DISCLAIMER”: je loopt de kans dat je magnetron de geest geeft als je dit doet, dus dit is er eentje in de categorie “don’t try this at home” 🙂
het is eem gge leuke wel leuke wepsit ikehn vinden deze halemaal lhek